Vroeger sliep ik altijd met een nachtlampje aan. Ik weet niet waarom, maar het donker vond ik altijd zo eng. Een angst die bijna alle kinderen delen, denk ik. Het donker is onvoorspelbaar, onguur, en vaak ook nog eens koud. In enge films gebeuren er altijd dingen in het donker. Dus ik had een nachtlampje in de vorm van een konijn die een zacht licht af gaf in de nacht. Mijn moeder moest dan altijd rond haar bedtijd terug komen om de lamp uit te doen, want ze was altijd bang voor kortsluiting of dat de lamp oververhit zou raken en bijvoorbeeld zou smelten. In die tijd waren ledlampjes of gu10 led spots nog niet aanwezig in het huishouden! Dan is de kinderkamer de laatste kamer waar je een brandje of kortsluiting wil zien ontstaan.
Soms schrok ik dan ’s nachts wakker en dan was het nachtlampje uit, dat vond ik altijd het engste. Dan had ik geen idee hoe laat het was en moest ik gewoon wachten tot ik weer in slaap viel (niet dat ik al kon klok kijken maar het gaat om het gevoel). Een lampje dat de hele nacht veilig aan blijft was toen nog niet echt een ding, iets waar veel ouders last van hebben gehad.
Tegenwoordig zijn LED lampen niet meer weg te denken uit het huishouden. In mijn keuken brand altijd een ledlamp, een mooie insteeklamp die rechtstreeks in het stopcontact kan en mij van extra licht voorziet terwijl ik aan het koken ben. LED lampen zijn zo fijn omdat ze niet opbranden of verhitten. Het is een koud licht, waardoor ze gerust de hele nacht kunnen blijven branden.Ik heb zelf overal in huis van die kleine ledlampjes die in het stopcontact kunnen in de vloer, zodat je altijd ziet waar je loopt in het donker. Niet dat ik nu nog steeds zo’n angst voor het donker heb, maar het is fijn om te kunnen zien waar je heen loopt.
De kinderen hebben zelf ook lampjes in de kamer, die ze naar wens aan of uit mogen doen. De lampjes zijn veilig. In de kamer van een van mijn kinderen brandt een Nijntje LED lamp. Sommige dingen veranderen niet.